aktualności surowcowe – 6 marca 2025

W dzisiejszych aktualnościach prócz informacji o wielu „standardowych” surowcach mamy także dwie ciekawe notatki o globalnym rynku kauczuku. A że lada dzień zacznie się sezon na zmianę opon zimowych na letnie, to temat bardzo na czasie. Zapraszam także do obejrzenia najnowszego odcinka programu na YouTube, znajdziecie go na dole tej strony!

nie chcesz czytać?
kliknij by przejść od razu do odcinka programu Surowcowe info

Słowniczek

• pp – punkt procentowy
• b/z – bez zmian
• t/t – zmiana wartości względem poprzedniego tygodnia
• m/m – zmiana wartości względem poprzedniego miesiąca
• q/q – zmiana wartości względem poprzedniego kwartału
• r/r – zmiana wartości względem poprzedniego roku
• s/s – zmiana wartości względem poprzedniego sezonu (w przypadku surowców mających sezon na przełomie roku kalendarzowego)

W dzisiejszych aktualnościach:

• ogólne informacje
• raporty USDA
• kawa
• cukier
• kakao
• bawełna
• pszenica
• kukurydza
• ryż
• soja
• pozostałe rośliny oleiste
• pozostałe zboża
• wieprzowina, wołowina, drób i ryby
• energia elektryczna
• ropa naftowa
• gaz ziemny
• węgiel
• złoto
• platyna i pallad
• pozostałe metale przemysłowe
• program Surowcowe info

Ogólne informacje

• Jeśli ktoś chciałby i może wspomóc zbiórkę na wyremontowanie domu po pożarze, to z góry bardzo gorąco dziękuję. Zbiórka jest prowadzona pod tym linkiem.
• Chiny szybko odpowiedziały na nowe taryfy USA, podnosząc cła importowe obejmujące 21 miliardów dolarów amerykańskich produktów rolnych i spożywczych, co przybliżyło dwie największe gospodarki świata o krok do totalnej wojny handlowej. Pekin nałożył również ograniczenia eksportu i inwestycji na 25 amerykańskich firm, powołując się na bezpieczeństwo narodowe, ale uniknął ukarania jakichkolwiek znanych marek, jak miało to miejsce, gdy odpowiedział na taryfy administracji Trumpa z 4 lutego. „Próba wywarcia ekstremalnej presji na Chiny to błędna kalkulacja i błąd” — powiedział rzecznik MSZ na konferencji prasowej w Pekinie, dodając, że Chiny nigdy nie uległy zastraszaniu ani przymusowi. Najnowsze środki odwetowe pojawiły się, gdy dodatkowe cło w wysokości 10%, którym groził prezydent USA Donald Trump dla drugiej co do wielkości gospodarki świata, weszło w życie 4 marca. To daje łącznie 20% cło w odpowiedzi na to, co Biały Dom uważa za chińską bezczynność w kwestii przepływu narkotyków. Chiny oskarżyły Biały Dom o „szantaż” w związku z podwyżką ceł, twierdząc, że ma jedną z najsurowszych na świecie polityk antynarkotykowych. Analitycy twierdzą, że Pekin nadal ma nadzieję na wynegocjowanie rozejmu w sprawie ceł, celowo ustalając podwyżki poniżej 20%, aby dać negocjatorom pole do negocjacji, ale każda eskalacja zmniejsza szansę na zbliżenie. „Rząd Chin sygnalizuje, że nie chce eskalacji. Można śmiało powiedzieć, że jesteśmy na wczesnym etapie wojny handlowej 2.0” — powiedział Even Pay, analityk ds. rolnictwa w Trivium China. Chiny oświadczyły, że zbadają amerykańskich producentów pewnego rodzaju światłowodów pod kątem obejścia środków antydumpingowych, zawiesiły licencje importowe trzech amerykańskich eksporterów i wstrzymały dostawy amerykańskiego drewna do Chin. Cło w wysokości 20% uderzy w kilka głównych amerykańskich produktów elektroniki użytkowej importowanych z Chin, które wcześniej uniknęły naruszenia, od smartfonów i laptopów po konsole do gier wideo, smartwatche, głośniki i urządzenia Bluetooth. Chiny odpowiedziały natychmiast po upływie terminu, nakładając dodatkowe cło w wysokości 15% na amerykańskie kurczaki, pszenicę, kukurydzę i bawełnę oraz dodatkowy podatek w wysokości 10% na amerykańską soję, sorgo, wieprzowinę, wołowinę, produkty wodne, owoce i warzywa oraz produkty mleczne od 10 marca. Dodatkowe cła uderzą w około 15% amerykańskiego eksportu do Chin. Umieściła również 10 amerykańskich firm na liście podmiotów niewiarygodnych za sprzedaż broni na Tajwan, który Chiny uważają za swoje terytorium, chociaż autonomiczna wyspa odrzuca to. „Nadal jesteśmy na dobrej drodze do osiągnięcia 60% (ceł)” — powiedział Cameron Johnson, ekspert ds. łańcucha dostaw w Tidalwave Solutions, odnosząc się do groźby Trumpa w kampanii wyborczej. Chiński import amerykańskich produktów rolnych spadł po raz drugi z rzędu do 29,25 mld USD w 2024 r. z 42,8 mld USD w 2022 r.
• Chiny podniosły swój roczny cel produkcji zboża do około 700 milionów ton metrycznych i zwiększyły swój budżet zapasów rolnych. Największy na świecie importer towarów rolnych sprowadził w zeszłym roku ponad 157 milionów ton metrycznych zbóż i soi, ale stara się zmniejszyć swoją silną zależność od dostaw, które pochodzą głównie ze Stanów Zjednoczonych i Brazylii. Pekin podniósł swój budżet na 2025 r. na gromadzenie zapasów zboża, olejów jadalnych i innych materiałów do 131,66 miliarda juanów (18,12 miliarda dolarów) czyli +6,1% r/r. Przeznaczono również 54,05 miliarda juanów dotacji na składki ubezpieczeniowe w rolnictwie. Cel krajowej produkcji zboża na rok 2025 postawił poprzeczkę wyżej w porównaniu z celem na rok 2024 wynoszącym 650 milionów ton, po tym jak kraj zebrał rekordowe 706,5 miliona ton w zeszłym roku. „Dzięki wdrożeniu strategii produkcji żywności polegającej na poprawie zarządzania gruntami rolnymi i zwiększeniu stosowania technologii, a także poprawie naszej zdolności do zagwarantowania bezpieczeństwa żywnościowego, mamy podstawy i wsparcie niezbędne do osiągnięcia tego celu” – poinformowano w oficjalnym raporcie Narodowej Komisji Rozwoju i Reform. W raporcie napisano również, że Chiny przyspieszą budowę i poprawią łączność obiektów magazynowych dla zboża, bawełny, cukru, mięsa i nawozów. „Wzrost chińskiego budżetu zapasów jest częścią wysiłków zmierzających do ustalenia minimalnego poziomu bazowego lub zapobieżenia spadkowi rezerw żywności do pewnego poziomu. Zwiększone środki mające na celu ochronę bezpieczeństwa żywnościowego podkreślają wysiłki Pekinu zmierzające do przygotowania się na długą wojnę handlową ze Stanami Zjednoczonymi i coraz bardziej złożone wyzwania geopolityczne i geoekonomiczne” — powiedziała Genevieve Donnellon-May, badaczka z Oxford Global Society. Całkowita wartość chińskiego importu produktów rolnych spadła w 2024 r. do 215 miliardów dolarów (-8% r/r). Chiny, które importują około 80% spożywanej soi, poinformowały, że rozszerzą zakres ubezpieczenia pełnego kosztu i dochodu produkcyjnego dla soi, co zachęci rolników do sadzenia roślin oleistych. Jednocześnie poinformowały, że będą kontynuować wysiłki na rzecz zmniejszenia stosowania śruty sojowej w paszy dla zwierząt gospodarskich. Chiny od lat badają wykorzystanie paszy dla zwierząt o niskiej zawartości białka lub alternatywnych mączek, takich jak rzepak lub bawełna, w celu zmniejszenia popytu na importowane ziarna fasoli. W raporcie napisano, że Chiny rozszerzą uprawę roślin oleistych i ustabilizują produkcję roślin cukrowych, bawełny i naturalnego kauczuku. Ponadto udoskonalą mechanizm ustalania cen zboża i wdrożą politykę minimalnej ceny zakupu ryżu i pszenicy.
• Prezydent USA Donald Trump nałożył 25% cła na import z Meksyku i Kanady oraz podwoił cła na towary chińskie do 20% 4 marca. Kanada odpowiedziała 25% cłami na ponad 20 miliardów dolarów amerykańskiego importu. Nowe cła Trumpa zagrażają amerykańskiemu sektorowi eksportu rolnego o wartości 191 miliardów dolarów i podnoszą koszty dla rolników zmagających się z niskimi cenami plonów.
• Guma arabska, niezbędny składnik używany we wszystkim, od Coca-Coli po słodycze M&M, jest coraz częściej przemycana z terenów kontrolowanych przez rebeliantów w ogarniętym wojną Sudanie, twierdzą handlowcy i źródła przemysłowe, co komplikuje wysiłki zachodnich firm, aby odizolować swoje łańcuchy dostaw od konfliktu. Sudan produkuje około 80% światowej gumy arabskiej, naturalnej substancji zbieranej z drzew akacjowych, która jest szeroko stosowana do mieszania, stabilizowania i zagęszczania składników w produktach masowych, w tym szminkach L’Oreal i karmie dla zwierząt Nestle. Paramilitarne Siły Szybkiego Wsparcia (RSF), będące w stanie wojny od kwietnia 2023 r. z armią narodową Sudanu, przejęły pod koniec ubiegłego roku kontrolę nad głównymi regionami zbioru gumy, Kordofanem i Darfurem w zachodnim Sudanie. Od tego czasu surowy produkt, który może być sprzedawany tylko przez sudańskich handlarzy w zamian za opłatę dla RSF, trafia do sąsiadów Sudanu bez odpowiedniej certyfikacji. Poproszony o komentarz przedstawiciel RSF powiedział, że siły chroniły handel gumą arabską i pobierały jedynie niewielkie opłaty, dodając, że rozmowy o jakimkolwiek łamaniu prawa były propagandą przeciwko grupie paramilitarnej. W zeszłym miesiącu RSF podpisało statut z grupami sojuszniczymi, ustanawiając równoległy rząd w kontrolowanych przez siebie częściach Sudanu. W ostatnich miesiącach handlowcy w krajach o mniejszej produkcji gumy arabskiej niż Sudan, takich jak Czad i Senegal, lub które przed wojną ledwo ją eksportowały, jak Egipt i Sudan Południowy, zaczęli agresywnie oferować ten towar po niskich cenach i bez dowodu, że nie pochodzi on z rejonów objętych konfliktami zbrojnymi. Podczas gdy drzewa akacjowe, które dają gumę arabską, rosną w suchym regionie Sahelu w Afryce – znanym jako „pas gumy” – Sudan stał się zdecydowanie największym eksporterem na świecie ze względu na swoje rozległe gaje. Herve Canevet, globalny specjalista ds. marketingu w singapurskim dostawcy specjalistycznych składników spożywczych Eco-Agri, powiedział, że często trudno jest ustalić, skąd pochodzą dostawy gumy, ponieważ wielu handlowców nie mówi, czy ich produkt został przemycony. Stowarzyszenie Międzynarodowej Promocji Gum (AIPG), lobby branżowe, stwierdziło w publicznym oświadczeniu z 27 stycznia, że ​​„nie widzi żadnych dowodów na powiązania między łańcuchem dostaw gumy (arabskiej) a konkurującymi (sudańskimi) siłami”. Jednak pięć źródeł branżowych stwierdziło, że nieprzejrzysty nowy handel gumą grozi infiltracją systemu zaopatrzenia globalnych producentów składników. Firmy takie jak Nexira, Alland & Robert i Ingredion kupują rafinowaną wersję bursztynowej gumy, przetwarzają ją na emulgatory i sprzedają dużym firmom dóbr konsumpcyjnych. Mohammed Hussein Sorge, założyciel Unity Arabic Gum z siedzibą w Chartumie, który przed wojną obsługiwał globalnych producentów składników, powiedział, że w grudniu handlarze z Senegalu i Czadu oferowali mu gumę arabską. Powiedział, że handlarze z Czadu chcieli 3500 dolarów za tonę gumy hashab, droższej odmiany gumy arabskiej produkowanej głównie w Sudanie, za którą normalnie spodziewałby się zapłacić ponad 5000 dolarów za tonę. Sprzedawcy nie mogli przedstawić certyfikatu Sedex, który zapewnia kupującym, że dostawca spełnia zrównoważone i etyczne standardy. Sorge nie kupił gumy, ponieważ obawiał się, że niska cena i brak dokumentacji wskazują na to, że została skradziona w Sudanie lub wyeksportowana za pośrednictwem nieformalnych sieci powiązanych z RSF. Od października RSF zakazało eksportu 12 towarów do Egiptu, w tym gumy arabskiej, w odwecie za, jak twierdzi, egipskie ataki powietrzne na milicję. Przed wojną domową w Sudanie surowa guma była sortowana w Chartumie, a następnie przewożona ciężarówkami do Port Sudan nad Morzem Czerwonym, aby zostać wysłana przez Kanał Sueski do odbiorców na całym świecie. Jednak od końca ubiegłego roku guma arabska powiązana z RSF zaczęła pojawiać się w sprzedaży na dwóch nieformalnych targach na granicy między sudańską prowincją Kordofan Zachodni i Sudanem Południowym. RSF dostarcza również produkt do Republiki Środkowoafrykańskiej przez przygraniczne miasto Um Dafoog, część dostaw trafia także do Czadu.
• Oczekuje się, że globalna produkcja kauczuku naturalnego spadnie poniżej zużycia piąty rok z rzędu w 2025 r., ponieważ wyższe ceny nie zachęcają do wykorzystania go w głównych krajach produkujących, takich jak Indonezja i Wietnam. „Popyt stale rośnie w takich krajach jak Chiny, Indie i Tajlandia, ale produkcja pozostaje w tyle z powodu niższych cen, które wzrosły dopiero w zeszłym roku” — powiedział agencji Reuters Lekshmi Nair, starszy ekonomista Association of Natural Rubber Producing Countries (ANRPC). Ten niedobór produkcji prawdopodobnie utrzyma stałe globalne ceny, które osiągnęły 13-letni szczyt pod koniec 2024 r., a w konsekwencji zwiększy koszty produkcji dla firm oponiarskich. Według ANRPC, globalna produkcja ma wzrosnąć do 14,9 mln ton metrycznych w 2025 r. (+0,3% r/r), podczas gdy popyt ma wzrosnąć do 15,6 mln ton (+1,8% r/r). Po ponad dekadzie pozostawania w tyle za innymi uprawami plantacyjnymi, takimi jak palma olejowa, kawa i kakao, ceny kauczuku gwałtownie wzrosły w ostatnim kwartale 2024 r. z powodu nieprzewidywalnej pogody, która ograniczyła produkcję w krajach azjatyckich. Obecny niedobór kauczuku wynika z niskich cen w ciągu ostatnich siedmiu do ośmiu lat, co spowodowało mniejsze ponowne sadzenie, znaczne spowolnienie nowych nasadzeń i zachęciło rolników uprawiających kauczuk do przejścia na bardziej dochodowe uprawy. Indonezja, wiodący producent oleju palmowego na świecie i drugi co do wielkości producent kauczuku, doświadcza spadku produkcji kauczuku, głównie w wyniku przejścia rolników na bardziej dochodową uprawę palmy olejowej. Produkcja Indonezji w 2025 r. ma spaść do 2,04 mln ton (-9,8% r/r), w Wietnamie produkcja osiągnie 1,28 mln ton (-1,3% r/r), w Tajlandii produkcja ma wzrosnąć o +1,2% r/r. Produkcja kauczuku ostatnio rosła tylko w krajach Afryki Zachodniej, takich jak Wybrzeże Kości Słoniowej, ale wzrost ten jest niewystarczający, aby zaspokoić rosnący popyt globalny i zrekompensować straty produkcyjne w Azji Południowo-Wschodniej. Według szacunków ANRPC, popyt ze strony Chin i Indii, największych na świecie konsumentów kauczuku naturalnego, ma w tym roku wzrosnąć odpowiednio o 2,5% i 3,4%. Wykres japońskich kontraktów terminowych  na gumę, interwał W1:

• Zdobądź bilety na Invest Cuffs 2025 z 10% rabatem przy pomocy kodu PrywatnyInwestor na stronie wydarzenia.
• Chcesz uzyskać konto fundowane w firmie proptradingowej Fintokei o wartości nawet $400 000? Skorzystaj z linku i odbierz 10% zniżki na wyzwanie!
• Obecnie istnieje możliwość wspierania moich działań poprzez opcję „wsparcia kanału” na YouTube lub możesz „postawić mi kawę” poprzez tą stronę. Poniedziałkowe programy będą dostępne tylko dla wspierających kanał – dla pozostałych widzów będą udostępnione 24-36 godzin po premierze!

Raporty USDA

• Dane z różnych raportów USDA są przy poszczególnych surowcach.
• Raporty USDA Crop Production oraz World Markets & Trade poznamy 11 marca.
• Raporty USDA Crop Progress są w okresie przerwy zimowej. Ponowna ich publikacja rozpocznie się 7 kwietnia 2025 roku.

Kawa

• Dealerzy odnotowali prognozy dalszej suszy w regionach głównego producenta kawy w Brazylii w tym tygodniu, co może nadwyrężyć zbiory i wpłynąć na rozwój wiśni. Rynek koncentruje się na nadchodzących zbiorach w Brazylii, biorąc pod uwagę, że zapasy w kraju są prawie wyczerpane po ubiegłorocznej suszy.

Cukier

• Firma konsultingowa Green Pool stwierdziła, że ​​dostawa z marcowych kontraktów prawdopodobnie wyczyści pozostałe zapasy cukru w Brazylii przed następnymi zbiorami.

Kakao

• ICCO, które prognozowało w ostatnich dniach lutego globalną nadwyżkę kakao wynoszącą 142 000 ton w bieżącym sezonie 2024/25, uzasadniło, że wysokie ceny kakao skłoniły rolników do zwiększenia pielęgnacji upraw, podczas gdy użytkownicy kakao ograniczają zakupy z powodu rosnących kosztów. Nadwyżka następuje po trzech kolejnych sezonach deficytu, które wyczerpały globalne zapasy. Sondaż Reutersa opublikowany na początku lutego prognozuje zrównoważony rynek kakao w tym sezonie.
• Eksporterzy szacują, że dostawy kakao do portów głównego producenta Wybrzeża Kości Słoniowej wzrosły o 15,8% od początku sezonu do 2 marca w porównaniu z tym samym okresem rok temu.
• Spekulanci na rynku kakao ICE New York zmniejszyli swoje długie pozycje netto o 5866 kontraktów do 5868 w tygodniu do 25 lutego.
• Producent czekolady Hershey powiedział, że rynek kontraktów terminowych na kakao jest obecnie oderwany od rzeczywistości globalnego rynku fizycznego z powodu działań giełdowych, które zmniejszyły płynność i zwiększyły zmienność. Wysokie marże na rynku kontraktów terminowych na kakao ICE odstraszyły komercyjnych graczy, zmniejszając otwarte pozycje i powodując gwałtowne wahania cen. „ICE nie zapewnia uporządkowanego rynku dla kupujących i sprzedających. Rynek (kontraktów terminowych) nie funkcjonuje prawidłowo. Podmioty komercyjne opuszczają rynek. ICE zwiększyło liczbę wezwań do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego, czyli depozytów, które uczestnicy rynku muszą wpłacać jako gwarancję swoich pozycji, ponieważ ceny wzrosły w zeszłym roku. To główny powód, dla którego podmioty komercyjne zmniejszyły swój udział w rynku kontraktów terminowych” — powiedziała Tricia Brannigan, wiceprezes ds. zakupów w Hershey. „Uważamy, że ceny na rynku fizycznym są obecnie znacznie niższe” — powiedział Brannigan, dodając, że biorąc pod uwagę wskaźniki zapasów do przemiału, będące miarą popytu, ceny powinny mieścić się w przedziale od 3000 do 5000 dolarów za tonę w Nowym Jorku. Brannigan zasugerował, że giełda mogłaby podjąć pewne środki w celu rozwiązania problemów, takie jak ustalenie limitów oscylacji cen lub obniżenie liczby wezwań do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego dla podmiotów komercyjnych. Brannigan zasugerował również, że ICE może zbadać działania spekulantów i sprawdzić, czy nie mają one znamion zachowań destrukcyjnych.

Bawełna

• Zapasy bawełny w USA w styczniu 2025 (USDA):

Pszenica

• Prognozy dla rynku pszenicy w Turcji (USDA):

Kukurydza

• Przerób kukurydzy w USA w styczniu 2025 (USDA):

• Prognozy dla rynku kukurydzy w Turcji (USDA):

Ryż

• Prognozy dla rynku ryżu w Turcji (USDA):

Soja

• Przerób soi w USA w styczniu 2025 (USDA):

Pozostałe rośliny oleiste

• Zapasy olejów roślinnych w USA w styczniu 2025 (USDA):

• Prognozy dla rynku oleju palmowego w Indonezji (USDA):

Pozostałe zboża

• Prognozy dla rynku jęczmienia w Turcji (USDA):

Wieprzowina, wołowina, drób i ryby

• Prognozy dla rynku bydła w Brazylii (USDA):

• Prognozy dla rynku wołowiny w Brazylii (USDA):

• Prognozy dla rynku wieprzowiny w Brazylii (USDA):

• Prognozy dla rynku wołowiny w Indiach (USDA):

• Prognozy dla rynku wołowiny w Nowej Zelandii (USDA):

• Prognozy dla rynku wołowiny w Meksyku (USDA):

• Prognozy dla rynku wieprzowiny w Meksyku (USDA):

• Prognozy dla rynku mięsa drobiowego w Chinach (USDA):

Energia elektryczna

• Utrzymujący się okres niskich prędkości wiatru w Teksasie zmusił firmy energetyczne stanu do zwiększenia produkcji energii z paliw kopalnych do rekordowych poziomów w 2025 r. System energetyczny Electric Reliability Council of Texas (ERCOT), jeden z największych w Stanach Zjednoczonych, obejmuje około 75% powierzchni Teksasu, w tym energochłonne korytarze przemysłowe stanu na południowym wybrzeżu. Zazwyczaj firmy energetyczne ERCOT planują konserwację elektrowni w marcu i kwietniu, kiedy ogólne zapotrzebowanie na energię ma tendencję do spadku między zimowym sezonem grzewczym a energochłonnym latem, kiedy zapotrzebowanie na systemy chłodzenia osiąga szczyt. W tym roku ERCOT oszacował, że około 17% mocy wytwórczej systemu wynoszącej około 85 000 megawatów zostało zaplanowanych na konserwację w marcu, co wymagałoby ograniczenia lub tymczasowego zatrzymania produkcji przez niektóre elektrownie. Jednak produkcja energii wiatrowej poniżej normy oznaczała, że ​​planiści systemu ERCOT musieli utrzymać produkcję z elektrowni opalanych paliwami kopalnymi na poziomie zbliżonym do rekordowego, co pochłania czas potrzebny ekipom konserwacyjnym na rozpoczęcie pracy. Farma wiatrowa zazwyczaj odpowiada za ponad jedną trzecią całkowitej produkcji energii ERCOT w pierwszych miesiącach roku, ponieważ wysokie prędkości wiatru zimą pomagają zwiększyć przepływy czystej energii. Jednak produkcja energii wiatrowej ERCOT w lutym była o 18% niższa niż w lutym 2024 r. z powodu niskiej prędkości wiatru. To z kolei spowodowało, że udział energii wiatrowej w całkowitej produkcji ERCOT w zeszłym miesiącu wyniósł zaledwie 26%, w porównaniu z 36% udziałem w lutym 2024 r. Aby zrekompensować niedobór energii wiatrowej w zeszłym miesiącu, firmy energetyczne zwiększyły produkcję z elektrowni węglowych o 49% w porównaniu z tym samym miesiącem w 2024 r. do najwyższej łącznej wartości w lutym od trzech lat. Firmy ERCOT zwiększyły również produkcję z elektrowni opalanych gazem ziemnym o 33% od lutego 2024 r., jak pokazują dane LSEG, i musiały utrzymać wysokie poziomy produkcji z paliw kopalnych do tej pory w marcu, ponieważ poziomy generacji wiatrowej pozostają spowolnione. Jeśli poziomy energii wiatrowej pozostaną poniżej średniej w tym miesiącu, firmy mogą mieć trudności z ukończeniem wymaganej konserwacji elektrowni węglowych i gazowych, zanim zapotrzebowanie na energię wzrośnie ponownie, gdy nadejdzie lato, a temperatury i poziom wilgotności wzrosną. Podczas gdy nowe elektrownie mogą potrzebować tylko kilku dni na wykonanie prac konserwacyjnych, starsze i bardziej złożone systemy mogą wymagać tygodni pracy, aby odpowiednio przygotować je na szczytowy sezon zapotrzebowania w lecie. A biorąc pod uwagę średni wiek elektrowni węglowych w Teksasie wynoszący około 50 lat, a elektrowni gazowych około 30 lat, potrzebują one regularnej i rozległej konserwacji i modernizacji. Obecnie poziomy zapotrzebowania systemu ERCOT zbliżają się do najniższych poziomów w roku. Jednak temperatury mają tendencję do wzrostu od maja, co oznacza, że ​​jest mniej niż 10 tygodni na zajęcie się około 20 elektrowniami węglowymi, 17 opalanymi olejem i 162 opalanymi gazem ziemnym w stanie, zanim będą musiały ponownie zwiększyć produkcję energii. Przy normalnych poziomach generacji wiatrowej byłoby dużo miejsca na zmniejszenie mocy w wielu elektrowniach cieplnych o tej porze roku i dostosowanie się do prac konserwacyjnych. Jednak tegoroczne słabe wiatry oznaczają, że sieć energetyczna ERCOT może musieć utrzymywać poziomy mocy dłużej niż zwykle, a ekipy konserwacyjne będą miały krótsze niż zwykle okno czasowe na przygotowanie infrastruktury na letni szczyt.

Ropa naftowa

• Saudyjski gigant naftowy Aramco spodziewa się ogłosić łączną dywidendę w wysokości 85,4 mld USD w 2025 r., prawie o 30% mniej niż w roku ubiegłym, po zgłoszeniu spadku zysków w wyniku niższej sprzedaży i wyższych kosztów. W pierwszym kwartale 2025 r. firma ogłosiła zaledwie 200 mln USD dywidend powiązanych z wynikami, co stanowi ułamek ubiegłorocznych kwartalnych wypłat. Ubiegłoroczne dywidendy w wysokości ponad 124 mld USD obejmowały około 43,1 mld USD dywidend powiązanych z wynikami, mechanizm wprowadzony w 2023 r. oprócz dywidend bazowych, które są wypłacane niezależnie od wyników. Aramco od dawna jest dojną krową państwa saudyjskiego, a jego wysokie wypłaty w zeszłym roku pomogły powstrzymać deficyt fiskalny królestwa. Rząd bezpośrednio posiada 81,5% Aramco, podczas gdy Public Investment Fund (PIF), fundusz majątku narodowego królestwa, kontroluje kolejne 16% i jest również beneficjentem wypłat. Aramco poinformowało, że jego zysk netto spadł do 106,2 mld USD w 2024 r. (-12% r/r). Średnie zrealizowane ceny ropy spadły do ​​80,2 USD w zeszłym roku z 83,6 USD w 2023 r. Aramco pompuje ropę naftową na poziomie około trzech czwartych swoich możliwości od połowy 2023 r., kiedy Arabia Saudyjska ogłosiła największą redukcję produkcji od lat, oprócz wcześniejszych cięć uzgodnionych z krajami produkującymi w sojuszu OPEC+. Aramco osiągnęło dochód netto w wysokości około 22,34 mld USD w Q4 2024 (-19% r/r). Aramco poinformowało, że spodziewa się inwestycji kapitałowych w wysokości od 52 do 58 miliardów dolarów w tym roku po zgłoszeniu inwestycji w wysokości 53,3 miliarda dolarów w 2024 roku. W zeszłym roku wolne przepływy pieniężne spadły do 85,3 mld dolarów (-16% r/r).
• Zapasy ropy naftowej w USA w tygodniu do 28 lutego zmieniły się o +3,6 mln baryłek, do 433,8 mln baryłek, prognozowano zmianę o +0,34 mln baryłek. Poniższy wykres pokazuje zmianę zapasów ropy w USA w ciągu ostatnich 26 tygodni:

• Amerykańskie zapasy benzyny zmieniły się w ciągu tygodnia o -1,4 mln baryłek do 246,8 mln baryłek. Prognozowano zmianę o -0,37 mln baryłek.​
• Zapasy destylatów, które obejmują olej napędowy i olej opałowy, zmieniły się w ciągu tygodnia o -1,3 mln baryłek do 119,2 mln baryłek. Prognozowano zmianę o +0,22 mln baryłek.
• Wskaźnik wykorzystania rafinerii w USA w tygodniu do 28 lutego wyniósł 85,9% (-0,6 pp t/t). Wartości oscylują wokół 85% od połowy stycznia z powodu sezonu prac konserwacyjnych.
• Amerykański eksport ropy naftowej w tygodniu do 28 lutego wyniósł 7,0 mln baryłek dziennie (+29,63% t/t).

Gaz ziemny

• Produkcja skroplonego gazu ziemnego (LNG), a także ropy naftowej i gazu, spadła w 2024 r. na rosyjskiej wyspie Sachalin na Pacyfiku. Produkcja LNG w projekcie Sakhalin Energy, kierowanym przez kontrolowany przez Kreml Gazprom spadła w 2024 roku do 10,2 mln ton metrycznych (-2% r/r). Administracja poinformowała również, że produkcja ropy naftowej i gazu ziemnego w projekcie Sakhalin 1 spadła o 9,8% od 2023 r., nie podając jednak danych dotyczących produkcji. „Produkcja ropy naftowej i gazu wykazuje stały trend spadkowy od 2020 r., co wynika z naturalnego procesu „starzenia się” złóż” — poinformowała administracja. Gazprom posiada prawie 77,5% udziałów w Sakhalin Energy zlokalizowanym na południowym krańcu Sachalinu. Pozostałymi udziałowcami są japońskie firmy Mitsui (12,5%) oraz Mitsubishi (10%). Shell opuścił projekt po ataku Rosji na Ukrainę, z kolei Exxon Mobil ma termin 1 stycznia 2026 r. na sprzedaż 30% udziałów Exxon Mobil w Sachalin 1. Rosyjski Rosneft i indyjski ONGC Videsh mają po 20% udziałów w projekcie, podczas gdy japoński SODECO kontroluje 30% udziałów Sachalin 1.
• Niezależność energetyczna Niemiec od Moskwy jest kluczowa i nie prowadzi ona rozmów z Rosją na temat „możliwych dostaw rosyjskiego gazu rurociągiem” przez częściowo uszkodzony gazociąg Nord Stream 2, poinformowało w poniedziałek 3 marca ministerstwo gospodarki. Ministerstwo odpowiedziało na weekendowy raport Financial Times, że długoletni sojusznik prezydenta Rosji Władimira Putina lobbuje w Stanach Zjednoczonych, aby rozważyły ​​ponowne uruchomienie projektu o wartości 11 miliardów dolarów. Niemcy przez dziesięciolecia były w dużym stopniu uzależnione od rosyjskiego gazu, ale Norwegia stała się ich największym dostawcą po wojnie na Ukrainie, która doprowadziła do dywersyfikacji. Sojusznik Niemiec w NATO i UE, Estonia, również potępił wszelkie próby wznowienia eksportu gazu przez Nord Stream 2 jako „krok w złym kierunku dla europejskiego bezpieczeństwa energetycznego”. „Właściwe miejsce dla Nord Stream 2 jest na dnie morza” – powiedział minister spraw zagranicznych Estonii Margus Tsahkna w oświadczeniu.
• Korea Południowa i Stany Zjednoczone zgodziły się na utworzenie grupy roboczej w celu omówienia projektu gazociągu na Alasce, energii, budowy statków, taryf i barier pozataryfowych. Stany Zjednoczone zapytały Koreę Południową i inne kraje, czy są zainteresowane udziałem w projekcie LNG na Alasce. „Korea Południowa jest w dużym stopniu zależna od dostawców energii z Bliskiego Wschodu, co sprawia, że ​​dywersyfikacja źródeł importu jest kluczowym elementem bezpieczeństwa energetycznego” — powiedział minister przemysłu Korei Południowej Ahn Duk-geun. Ahn wyraził zainteresowanie Korei Południowej dołączeniem do wartego 44 miliardy dolarów projektu gazowego na Alasce we współpracy ze Stanami Zjednoczonymi i Japonią. W rozmowie z Fox News w poniedziałek Burgum powiedział, że 800-milowy gazociąg LNG umożliwi Stanom Zjednoczonym sprzedaż energii swoim sojusznikom i „zbieranie pieniędzy na rzecz Skarbu Państwa USA”. Korea Południowa jest trzecim co do wielkości importerem skroplonego gazu ziemnego na świecie, po Chinach i Japonii.
• GAIL (Indie) ogłosił przetarg na dziewięć ładunków skroplonego gazu ziemnego (LNG) do dostarczenia w ciągu trzech lat. Największy dystrybutor gazu w Indiach poszukuje trzech ładunków LNG do dostarczenia w dniach 16-22 maja, 6-12 czerwca i 1-7 lipca tego roku, a termin składania ofert upływa 7 marca. Poszukuje również sześciu ładunków LNG w dwóch przesyłkach, z terminami dostawy 24-30 kwietnia, 16-22 maja i 1-7 czerwca w 2026 r. i tymi samymi terminami w 2027 r., a termin składania ofert upływa 27 marca.
• Na rynku importowym Stany Zjednoczone były na dobrej drodze do pozyskania około 8,2 mld stóp sześciennych gazu z Kanady w środę, w dół z 8,3 mld stóp sześciennych dziennie we wtorek i średnio 9,8 mld stóp sześciennych dziennie w ciągu 11 dni (21 lutego–3 marca) przed nałożeniem przez Stany Zjednoczone ceł na Kanadę i Meksyk 4 marca. Dla porównania, eksport kanadyjskiego gazu do Stanów Zjednoczonych wyniósł 8,6 mld stóp sześciennych dziennie w 2024 r. i 7,6 mld stóp sześciennych dziennie w ciągu poprzednich pięciu lat.
• Produkcja gazu w USA (z wyłączeniem Alaski) w marcu 2025 wynosi średnio 105,5 mld stóp sześciennych dziennie gazu ziemnego (+0,76% m/m). Dotychczasowy miesięczny rekord w wysokości wydobycia 104,7 bcfd padł w lutym 2025 r. Dzienny rekord wydobycia to 106,7 bcfd z 6 lutego 2025.
• Prognozowany popyt wraz z eksportem gazu ziemnego w USA w tym tygodniu to 119,4 mld stóp sześciennych (+1,7 bcfd względem piątkowej prognozy). W przyszłym tygodniu zapotrzebowanie ma wynieść 111,2 bcfd. Meteorolodzy prognozują, że pogoda w 48 stanach będzie cieplejsza niż zwykle do 20 marca.
• Przepływ gazu do ośmiu dużych amerykańskich terminali eksportowych w marcu 2025 wynosi średnio 15,6 bcfd (b/z m/m). Rekord to 15,6 bcfd w lutym 2025.
• Średni eksport gazociągami do Meksyku w marcu 2025 wynosi 5,8 bcfd.

Węgiel

• Indonezja chce zwiększyć projekty gazyfikacji węgla, korzystając z funduszy z nowo uruchomionego funduszu majątku narodowego Danantara Indonesia. Indonezja, największy producent węgla energetycznego na świecie, naciska na przetwarzanie węgla niskiej jakości w celu produkcji eteru dimetylowego, aby ograniczyć import LPG, ale poprzednie projekty utknęły w martwym punkcie z powodu wycofania się zagranicznych inwestorów. „Potrzebujemy tylko technologii, nakłady inwestycyjne będą pochodzić od rządu i lokalnych inwestorów. Jednym z nich będzie Danantara” — powiedział minister energii Bahlil. Bahlil powiedział, że w południowej Sumatrze i wschodnim Kalimantanie będzie realizowanych około czterech projektów gazyfikacji węgla, które będą realizowane równolegle. Nie podał szczegółów dotyczących wielkości projektu. Projekty gazyfikacji węgla są częścią 21 projektów przetwarzania zasobów naturalnych o wartości 40 miliardów dolarów, które rząd chce przyspieszyć. Indonezja planuje również zwiększyć swoje możliwości magazynowania paliwa i zbudować rafinerię o wydajności 500 000 baryłek dziennie, aby zapewnić bezpieczeństwo energetyczne kraju. Inwestycje w nową rafinerię szacuje się na 12,5 miliarda dolarów. Danantara, która została uruchomiona w lutym, ma ostatecznie zarządzać aktywami o wartości ponad 900 miliardów dolarów, w tym udziałami rządowymi w państwowych firmach. Prezydent Prabowo Subianto zadeklarował 20 miliardów dolarów na „pierwszą falę inwestycji” Danantary, która będzie ukierunkowana na projekty w zakresie przetwarzania zasobów naturalnych, rozwoju sztucznej inteligencji, a także bezpieczeństwa energetycznego i żywnościowego.

Złoto

• „Spodziewam się, że złoto prawdopodobnie pozostanie aktywem o dużym zapotrzebowaniu, podczas gdy niepewność w handlu międzynarodowym pozostaje dominującym tematem rynkowym” — powiedział Tim Waterer, główny analityk rynku w KCM Trade.

Platyna i Pallad

• Globalny deficyt platyny w 2025 r. będzie głębszy niż wcześniej oczekiwano z powodu słabej podaży z sektora recyklingu i niższej produkcji z kopalni w Republice Południowej Afryki, jak poinformowała World Platinum Investment Council. Tegoroczny deficyt wynoszący 848 000 uncji trojańskich będzie jednak mniejszy niż 995 000 uncji w 2024 r. z powodu 5% spadku popytu. Wcześniej prognozowano, że deficyt w 2025 i 2024 r. wyniesie odpowiednio 539 000 uncji i 682 000 uncji. Napływy do fizycznie zabezpieczonych funduszy ETF opartych na platynie z powodu rosnących cen złota oraz do akcji giełdowych Comex z powodu obaw związanych z taryfami celnymi w USA, wspierały inwestycje w platynę w ostatnim kwartale ubiegłego roku i oczekuje się, że będą kontynuowane w tym roku, poinformował WPIC. Popyt ze strony sektora samochodowego, który wykorzystuje platynę w katalizatorach w celu zmniejszenia szkodliwych emisji z układów wydechowych pojazdów, ma spaść do 3,1 miliona uncji (-1% r/r). Jednak największym czynnikiem stojącym za zmianą szacunków deficytu od czasu raportu WPIC z listopada była obniżka o 278 000 uncji w tegorocznych szacunkach dotyczących recyklingu, ponieważ „oczekiwana poprawa na rynku jest obecnie uważana za mało prawdopodobną w najbliższej przyszłości”. Globalny recykling platyny spadł w 2024 r. o 1% do najniższego poziomu w danych WPIC sięgających 2013 r. i oczekuje się, że wzrośnie tylko nieznacznie w 2025 r. z powodu ograniczeń w dostawach zużytych katalizatorów samochodowych i spadku recyklingu biżuterii. Zapasy końcowe platyny mają spaść do 2,5 mln uncji (-25% r/r), co odpowiada mniej niż czterem miesiącom globalnego popytu.

Pozostałe metale przemysłowe

• Chiny zrestrukturyzują swój gigantyczny przemysł stalowy poprzez cięcia produkcji, chociaż nie ogłosiły żadnego celu w swojej ostatniej interwencji w celu rozwiązania problemu nadwyżki mocy produkcyjnych w tym sektorze. Największy na świecie producent i konsument stali będzie „promować restrukturyzację przemysłu stalowego poprzez redukcję produkcji”. Chiny nie podały, jak duże będą cięcia produkcji, ale ceny składników do produkcji stali spadały w zeszłym tygodniu pośród spekulacji, że Pekin obniży produkcję stali surowej o około 50 milionów ton metrycznych. „Przeglądając dwie sesje w latach 2019–2024, po raz pierwszy Narodowa Komisja Rozwoju i Reform (NDRC) proponuje ograniczenie produkcji stali w swoich projektach planów. Wcześniej skupiała się na transformacji przemysłowej, emisji dwutlenku węgla i konsolidacji branży w tej przestrzeni” — napisali analitycy Citi. „To jasny sygnał wysłany przez rząd, że w tym roku będzie regulował produkcję stali” — powiedział Xu Xiangchun, dyrektor w firmie konsultingowej Mysteel. Chińscy producenci stali zmagają się z generowaniem zysków, ponieważ przedłużający się spadek cen nieruchomości uderzył w krajową konsumpcję stali, a narastające tarcia handlowe przeciwko tanim chińskim produktom stalowym rzuciły cień na perspektywy eksportu stali w tym roku. Wietnam i Korea Południowa, dwa główne miejsca docelowe eksportu stali z Chin, ogłosiły w lutym nałożenie ceł antydumpingowych na niektóre chińskie produkty stalowe. Pekin nakazał zakończenie wzrostu produkcji stali surowej w 2021 r. w ramach planu ograniczenia emisji dwutlenku węgla. Po tej decyzji produkcja stali w Chinach spadła do 1,005 miliarda ton w 2024 roku z najwyższego poziomu 1,065 miliarda ton w 2020 r.
• Globalni producenci aluminium zażądali od japońskich nabywców premii w wysokości 245-260 USD za tonę metryczną za dostawy metali pierwotnych w okresie kwiecień-czerwiec, co stanowi wzrost o 7%-14% w porównaniu z bieżącym kwartałem. Japonia jest głównym azjatyckim importerem tego metalu, a premie za dostawy metali pierwotnych, które zgadza się płacić co kwartał ponad cenę gotówkową stanowią punkt odniesienia dla regionu. W przypadku kwartału styczeń-marzec japońscy nabywcy zgodzili się zapłacić premię w wysokości 228 USD za tonę, najwyższą od prawie dekady i o 30% wyższą niż w Q4 2024. Wzrost proponowanych premii odzwierciedlał obawy, że nowe taryfy USA na kanadyjskie aluminium mogą skierować dostawy z Bliskiego Wschodu, Australii lub innych regionów, które zazwyczaj obsługują Azję, do Ameryki Północnej, co ograniczy dostępność w Azji. „Skok w ofercie był zaskakujący, ponieważ premie spot w Japonii oscylują wokół 180 USD za tonę z powodu słabego popytu i wysiłków zmierzających do zmniejszenia zapasów do końca roku fiskalnego w marcu” — powiedziało źródło, dodając, że rozmowy mogą się przeciągnąć z powodu dużej różnicy między oczekiwaniami nabywców i dostawców. Ostatnia runda kwartalnych negocjacji trwała około miesiąca dłużej niż zwykle. „Po tym, jak producent zaoferował 260 USD, inny dostawca zaoferował 245 USD. Jednak obie są zbyt wysokie, ponieważ cena spot jest poniżej 200 USD” — powiedziało źródło w japońskiej walcowni. Kwartalne negocjacje cenowe rozpoczęły się pod koniec zeszłego tygodnia między japońskimi nabywcami a globalnymi dostawcami, w tym Rio Tinto i South32 i oczekuje się, że będą kontynuowane do końca tego miesiąca. Wpływ Japonii na negocjacje cenowe osłabł, ponieważ import aluminium pierwotnego zmniejszył się prawie o połowę w ciągu ostatnich dwóch dekad w związku ze słabnącym popytem krajowym, co spowodowało, że producenci priorytetowo traktują interesy nabywców o większych wolumenach.
• Premie cenowe za aluminium na rynku fizycznym w Stanach Zjednoczonych wzrosły do ​​rekordowo wysokiego poziomu z powodu zbliżającego się zagrożenia taryfami na import metalu wykorzystywanego w transporcie, budownictwie i przemyśle opakowaniowym. Prezydent USA Donald Trump planuje przywrócić 25% taryfy na import aluminium od 12 marca. Cła na większość importów z Meksyku i Kanady weszły w życie 4 marca. „Ostatecznie Stany Zjednoczone są importerem netto aluminium… Producenci nie będą chcieli płacić cła, będą próbowali przerzucić jak najwięcej na konsumentów. Pozostaje rynek, na którym jednostki aluminiowe będą potencjalnie przekierowane poza Stany Zjednoczone” — powiedział analityk Bank of America Michael Widmer. Widmer powiedział, że premia może wzrosnąć do prawie 47 centów za funt, aby w pełni uwzględnić podatek w wysokości 25%. Amerykańskie podatki importowe na aluminium będą obowiązywać w Argentynie, Australii, Kanadzie, Meksyku, krajach Unii Europejskiej i Wielkiej Brytanii. Kanadyjskie huty odpowiadają za większość eksportu aluminium pierwotnego i stopowego do Stanów Zjednoczonych, 70% z 3,92 miliona ton w zeszłym roku, według Trade Data Monitor. „Stany Zjednoczone nie mogą produkować całego tego aluminium, nie mają mocy produkcyjnych. Jeśli Stany Zjednoczone zamierzają nadal produkować samochody i inne produkty, będą musiały przyciągnąć ten metal. Oznacza to wyższe premie i koszt” — powiedział Eivind Kallevik, dyrektor generalny norweskiego producenta aluminium Hydro. Drugim co do wielkości eksporterem do Stanów Zjednoczonych jest Arabia Saudyjska, która nie została jeszcze uwzględniona na liście, z 11% udziałem, według Trade Data Monitor.
• Firma górnicza MMG Ltd zawiesiła swój projekt kobaltu Kinsevere w Demokratycznej Republice Konga, rozpoczynając prace konserwacyjne i utrzymaniowe. Jako powód podano niekorzystne warunki na rynku kobaltu. Projekt rozszerzenia Kinsevere firmy MMG zmodernizował istniejącą kopalnię miedzi Kinsevere, aby objąć ją również produkcją kobaltu. Projekt osiągnął „ukończenie mechaniczne” we wrześniu ubiegłego roku, jednak zakład kobaltu został wkrótce potem zamknięty, poinformowała firma MMG. Demokratyczna Republika Konga, największy producent kobaltu na świecie, w zeszłym miesiącu tymczasowo wstrzymała eksport kobaltu, aby spróbować ograniczyć globalny nadmiar metalu.

Omówienie aktualności

Program Surowcowe info od lipca 2020 roku pojawia się na moim osobistym kanale YouTube w poniedziałki i czwartki:

Statystyki

Od niedzieli do czwartku około 19:30 na moich social mediach (Facebook oraz Twitter) są publikowane statystyki intraday’owe dotyczące kierunku ceny na następny dzień. Z surowców wśród statystyk jest złoto, gaz ziemny, ropa Brent oraz ropa WTI. Wyjaśnienie potencjału tych danych znajdziecie w tym artykule.